POLSKIE FILMY TRIUMFUJĄ NA 65. KRAKOWSKIM FESTIWALU FILMOWYM

Za nami tydzień pełen filmowych emocji, inspirujących spotkań, koncertów i rozmów. Teraz nadszedł czas, by oficjalnie zakończyć 65. Krakowski Festiwal Filmowy. Wypełniona po brzegi sala Kina Kijów raz jeszcze stała się centrum wydarzeń – to tu twórcy i twórczynie z całego świata z niecierpliwością czekali na ogłoszenie werdyktu. Uroczysta gala zamknięcia zwieńczyła kinową część jubileuszowej edycji festiwalu, a jej kulminacyjnym momentem było ogłoszenie laureatów i laureatek – poznajcie ich.

Konkurs polski

Jury konkursu polskiego – pod przewodnictwem Izabeli Łopuch – za pełnometrażowy film dokumentalny postanowiło przyznać ex aequo dwa Złote Lajkoniki. Laureatką pierwszego z nich została Weronika Mliczewska za Dziecko z pyłu. W uzasadnieniu werdyktu czytamy, iż otrzymała ona nagrodę za film spełniony, który losy jednostki poszukującej ojca przemienia w uniwersalną przypowieść o mierzeniu się z krzywdą zadawaną przez historię. Za bolesne piękno obrazu o zrywaniu i odzyskiwaniu najważniejszych międzyludzkich więzi. Wszyscy jesteśmy dziećmi wrzuconymi w świat, który nas rani, ale któremu nie możemy się poddać.

Twórców Dziecka z pyłu dostrzegło także Stowarzyszenie Filmowców Polskich, nagradzając za montaż Marcina Sucharskiego i Mateusza Romaszkana. Jury przyznało tę nagrodę za wykreowanie wielopłaszczyznowej i niesłychanie wzruszającej opowieści. Za wysunięcie na front szacunku i wielkiej czułości dla bohaterów, przy jednoczesnej maestrii i odwadze dramaturgicznych rozwiązań.

Drugim laureatem Złotego Lajkonika jest Wojciech Staroń za film Pasja według Agnieszki. W uzasadnieniu decyzji czytamy: Dla intymnego i zarazem niebywale pojemnego filmu o wypełnianiu każdej chwili sensem. Za przypomnienie, że możliwy jest świat, w którym ludzie widzą się, słyszą i dzięki temu rosną. Taśma naświetla się z dwóch stron. Dziękujemy Twórcom za przypomnienie tej wspaniałej metafory międzyludzkich relacji. 

Jury polskiego konkursu krótkometrażowego w składzie: Magdalena Kamińska (przewodnicząca), Kaja Krawczyk-Wnuk i Wiola Sowa przyznało trzy Złote Lajkoniki. Reżyserem najlepszej krótkiej fabuły okazał się Artem Rachkelyuk, twórca filmu Spójrz na dom swój, otrzymując nagrodę za wspaniale zagraną, uważną podróż do wnętrza bohatera na rozstaju dróg. Wyróżnionym w tej kategorii został Damian Kosowski za film Ludzie i rzeczy, który ujął jury wyborem nieoczywistej formy opowiadania i obrazowania tam, gdzie kusi natychmiastowość i publicystyka.

Ponadto, Wytwórnia Filmów Fabularnych we Wrocławiu za debiut dla twórcy pierwszego lub drugiego filmu fabularnego postanowiła przyznać nagrodę Jakubowi Prysakowi za film Bez reszty za poruszającą, unikającą łatwych rozwiązań opowieść o ludziach w obliczu ostatecznego końca. Wojciech Węglarz zdobył z kolei Złotego Lajkonika za najlepszy krótkometrażowy film dokumentalny, jakim jest Bloodline, tworząc imponującą wizualnie, przeprowadzoną ze skupieniem i dyscypliną metaforę samotności i odrzucenia. Wyróżnienie za odważny i przepełniony wrażliwością obraz niełatwej miłości między córką a ojcem powędrowało z kolei do Małgorzaty Goździk, reżyserki filmu Zatańcz ze mną, tato. Trzecią krótkometrażową produkcją, która została nagrodzona Złotym Lajkonikiem jest animacja Basen albo śmierć złotej rybki w reżyserii Darii Kopiec, która – jak czytamy w werdykcie – stworzyła wzruszającą i sugestywną plastycznie opowieść o tym, że nie da się bez końca udawać własnego nieistnienia. Wyróżnienie za hipnotyzujący obraz życia w czasach nadmiaru otrzymała Paulina Ziółkowska – reżyserka filmu Rozdarcia.

Międzynarodowy konkurs filmów dokumentalnych

Laureatką tegorocznego Złotego Rogu – ufundowanego przez Telewizję Polską S. A. – jest, nagrodzona także Złotym Lajkonikiem, Weronika Mliczewska, reżyserka filmu Dziecko z pyłu. Jury konkursu dokumentalnego w składzie: Marcin Koszałka (przewodniczący), Jenny Horwell, Ondřej Kamenický, Nima Sarvestani, Mira Staleva, podjęło decyzję o przyznaniu tej nagrody w uznaniu za szczere i poruszające ukazanie poszukiwania tożsamości przez jednego człowieka pośród niezatartych ran wojny, a także za stworzenie filmu dokumentalnego, który z głębokim wglądem ukazuje związek między jednostką a historią, między przeszłością a teraźniejszością. Ten film, w swojej ciszy, niesie głos, który wybrzmiewa uniwersalnie.

Srebrnym Rogiem – dla reżyserki filmu o wysokich walorach artystycznych – została uhonorowana także Natalia Koniarz za film Silver. Jury, uzasadniając swój wybór, stwierdza: Za hipnotyczną, milczącą opowieść, w której obraz staje się modlitwą za tych, którzy każdego dnia schodzą pod ziemię. Jury docenia niezwykłą siłę wizualną i formalną filmu oraz odwagę w stworzeniu świata ciemności, kurzu i czułości – świata, który wybiera odczuwanie zamiast mówienia. To kino niczym echo z wnętrza góry – głęboko poruszające i niezapomniane.

Pełnometrażowy debiut dokumentalny Koniarz został dostrzeżony także przez jury Międzynarodowej Federacji Krytyków Filmowych (FIPRESCI), przyznając jej nagrodę za immersyjny, wymagający, ale fascynujący portret życia boliwijskich górników w postkapitalistycznej rzeczywistości.

Z kolei na rodzimym gruncie Koniarz może się także poszczycić także Nagrodą im. Macieja Szumowskiego, którą – pod mecenatem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS – otrzymała za szczególną wrażliwość na sprawy społeczne. Doceniono szlachetną empatię w opisaniu świata znajdującego się na marginesie naszej codzienności. Cichy krzyk, skandujący, że każdy, KAŻDY z ludzi jest najcenniejszym kruszcem tego świata, nawet jeśli nie mamy łatwych rozwiązań dla przełamania fatum tych, którzy urodzili się poza kręgiem uprzywilejowanych.

Silver otrzymał również nagrodę przyznawaną pod patronatem Stowarzyszenia Autorów Zdjęć Filmowych, którą za najlepsze zdjęcia został uhonorowany Stanisław Cuske. Jury, uzasadniając walory obrazu, stwierdza: Kamera, która w sposób dosłowny, a metaforyczny wyłania ludzi z mroku. Portretuje ich w sposób bardzo czuły i humanistyczny. Utrzymuje odpowiedni dystans. Towarzyszy we wszystkich podróżach.  Staje się integralną częścią tego opowiadania o ludziach zawieszonych pomiędzy światłem a ciemnością.

Ponadto, Maciej Kubicki (TELEMARK) za film Silver otrzymał nagrodę dla najlepszego producenta polskich filmów dokumentalnych i krótkometrażowych – za producencką odwagę, widoczną w podjęciu niełatwego tematu i zawierzeniu artystycznym wyborom Twórców, aby opowiedzieć go tak szlachetnie i nieszablonowo.

Film Natalii Koniarz jest nie tylko najbardziej nagradzaną produkcją podczas 65. edycji festiwalu, lecz także otrzymał rekomendację Krakowskiego Festiwalu Filmowego do Europejskich Nagród Filmowych.

Międzynarodowy konkurs filmów krótkometrażowych

Jury konkursu krótkometrażowego – pod przewodnictwem Anny Bławut-Mazurkiewicz – Złotego Smoka dla reżysera najlepszego filmu przyznało Artemowi Rachkelyukowi za Spójrz na dom swój. W uzasadnieniu werdyktu czytamy: Za eleganckie ukazanie kryzysu egzystencjalnego, którego doświadczają młodzi ukraińscy uchodźcy, próbując ocalić przyszłość swojego kraju.

Wyróżnienie za odważne i śmiałe podejście do tematu seksualnych potrzeb i emocjonalnej więzi w procesie starzenia się otrzymała Daria Kopiec za swój drugi festiwalowy film, jakim jest To wszystko przez nią. To jednak nie jedyne wyróżnienie dla reżyserki – Kopiec została dostrzeżona także przez jury Międzynarodowej Federacji Klubów Filmowych (FICC), piszących w werdykcie: Przyznajemy specjalne wyróżnienie filmowi, który dzięki znakomitemu aktorstwu opowiada pokręconą historię i wnosi do fikcyjnej narracji teatralny charakter. 

Więcej informacji o festiwalu można znaleźć tutaj.